Żyjemy w czasach, w których posiadanie stało się jednym z głównych mierników sukcesu. Social media, reklamy i nieustanne komunikaty „kup teraz” karmią w nas FOMO (Fear of Missing Out) – lęk przed tym, że coś ważnego nas ominie.

Z założenia miał być wyrazem miłości, wdzięczności albo po prostu fajnym gestem. Miał sprawić radość, wywołać uśmiech, zapisać się w pamięci jako coś wyjątkowego.

I tak się dzieje – na chwilę.

Odgracanie to proces, który nie kończy się na wyrzuceniu przedmiotów, które już nam nie służą. To prawdziwa podróż ku odkrywaniu tego, co dla nas ważne, i tworzeniu przestrzeni, która nie tylko wygląda dobrze, ale również funkcjonuje w sposób, który odpowiada naszym potrzebom.

Wielu z nas ma do czynienia z bałaganem w domu czy w biurze. Często czujemy się przytłoczeni liczbą rzeczy, które nas otaczają, ale na myśl o dużych, czasochłonnych porządkach pojawia się opór – takie akcje wymagają sporego zaangażowania, energii i czasu. Co, jeśli istnieje sposób, by stopniowo pozbywać się zbędnych przedmiotów, nie poświęcając przy tym godzin na organizację?

Ja polecam microdecluttering – podejście, które oferuje prostą, efektywną metodę na utrzymanie przestrzeni w porządku każdego dnia.

Często kojarzy się z radykalnym pozbywaniem się rzeczy – wielkimi workami pełnymi ubrań, pustymi półkami i minimalistycznym wnętrzem. Prawda jest inna, decluttering nie oznacza pozbywania się wszystkiego na oślep, lecz świadome i przemyślane podejście do tego, czym się otaczamy.

Trudny temat, wywołuje wiele kontrowersji. Spróbuję jednak.

Ludzie dobierają się w pary niekoniecznie pod względem upodobań do bałaganu czy też porządku. Poza tym można dojść do pewnego konsensusu stosując niejako książkę domowych procedur, aby jednej i drugiej stronie żyło się dobrze przy jednoczesnym łączeniu dwóch światów, a z czasem jeszcze kilku równoległych.